wierzyć komuś na słowo

См. также в других словарях:

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

• wierzyć — ndk VIb, wierzyćrzę, wierzyćrzysz, wierz, wierzyćył 1. «przyjmować, uznawać coś za prawdę; być przekonanym o czymś» Wierzyć w sny, zabobony. Wierzyli, że wrócę do kraju. Wierzyła, że zdarzają się ludzie bezinteresowni. Wierzyć w Boga. Wierzyć w… …   Słownik języka polskiego

• wierzyć — 1. Nie (chcieć) wierzyć, nie dowierzać (swoim, własnym) oczom, uszom «bardzo się czemuś dziwić, nie móc uwierzyć w to, co się widzi, słyszy»: Minęli go tak blisko, że wyciągnął rękę i dotknął zabłoconych blach wozu, jakby oczom nie wierzył. W.… …   Słownik frazeologiczny

• słowo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I. Mc. słowowie; lm D. słów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znak dźwiękowy lub graficzny należący do systemu językowego, mający jakieś znaczenie lub modyfikujący znaczenie innych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego